احادیثی از امام هادی علیه السلام
دوشنبه, ۲۳ ارديبهشت ۱۳۹۲، ۱۰:۴۸ ق.ظ
3. هر کس از خدا بترسد ، مردم از او بترسند ، و هر که خدا را اطاعت کند ، از او اطاعت کنند ، و هر که مطیع آفریدگار باشد ، باکى از خشم آفریدگان ندارد ، و هر که خالق را به خشم آورد ، باید یقین کند که به خشم مخلوق دچار مى شود.
(تحف العقول ، ص 510)
4. کسى که چهل روز گوشت نخورد بد خلقى پیدا کند ، و کسى که چهل روز پى در پى نیز گوشت بخورد اخلاقش بد مى شود.
(بحار الانوار ، ج 56 ، ص 326)
5 . به راستى که خدا ، جز بدانچه خودش را وصف کرده ، وصف نشود . کجا وصف شود آنکه حواس از درکش عاجز است ، و تصورات به کنه او پى نبرد ، و در دیده ها نگنجد ؟ او با همه نزدیکیش دور است و با همه دورى اش نزدیک . کیفیت و چگونگى را پدید کرده ، بدون اینکه خود کیفیت و چگونگى داشته باشد . مکان را آفریده بدون اینکه خود مکانى داشته باشد . او از چگونگى و مکان بر کنار است . یکتاى یکتاست ، شکوهش بزرگ و نامهایش پاکیزه است .
(تحف العقول ، ص 510)
6. هر که بر طریق خداپرستى محکم و استوار باشد ، مصائب دنیا بر وى سبک آید ، گر چه تکه تکه شود.
(تحف العقول ، ص 511)
7. اگر بگویم کسى که تقیه را ترک کند مانند کسى است که نماز را ترک کرده ، راست گفته ام .
(تحف العقول ، ص 511)
8. شخص شکرگزار ، به سبب شکر ، سعادتمندتر است تا به سبب نعمتى که باعث شکر شده است . زیرا نعمت کالاى دنیاست و شکرگزارى ، نعمت دنیا و آخرت است .
(تحف العقول ، ص 512)
9. خداوند دنیا را سراى امتحان و آزمایش ساخته و آخرت را سراى رسیدگى قرار داده است ، و بلاى دنیا را وسیله ثواب آخرت ، و ثواب آخرت را عوض بلاى دنیا قرار داده است .
(تحف العقول ، ص 512)
10. ستمکار بردبار ، بسا که به وسیله حلم و بردبارى خود از ستمش گذشت شود و حقدار نابخرد ، بسا که به سفاهت خود ، نور حق خویش را خاموش کند.
(تحف العقول ، ص 512)
11. کسى که خود را سبک مى شمارد ، از شر او در امان مباش .
(تحف العقول ، ص 512)
12. اگر مردم مسیرى را انتخاب کنند و در آن گام نهند من به راه کسى که تنها خدا را خالصانه مى پرستد خواهم رفت .
(بحار الانوار ، ج 78 ، ص 245)
13. حسد نیکوییها را نابود سازد.
(مسند الامام الهادى ، ص 302)
14. تکبر و غرور ، دشمنى آورد.
(مسند الامام الهادى ، ص 302)
15. فقر یعنى آزمندى نفس است و ناامیدى بسیار.
(بحار الانوار ، ج 78 ، ص 368)
16. بخل ناپسنده ترین خلق و خوى است .
(مسند الامام الهادى ، ص 302)
17. طمع خصلتى ناروا و ناشایست است .
(مسند الامام الهادى ، ص 302)
18. امام هادى (ع ) به کسى که در ستایش از ایشان افراط کرده بود فرمودند : از این کار خوددارى کن که تملق بسیار ، بدگمانى به بار مى آورد ، و اگر برادر مؤمنت مورد اعتماد تو واقع شد ، از تملق او دست بردار و حسن نیت نشان ده .
(مسند الامام الهادى ، ص 302)
19. هر گاه در زمانه اى عدل بیش از ظ لم رایج باشد ، بدگمانى به دیگرى حرام است ، مگر آنکه آدمى بدى از کسى ببیند ، و هرگاه در زمانه اى ظ لم بیش از عدل باشد ، تا وقتى که آدمى خیرى از کسى نبیند ، نباید به او خوشبین باشد.
(مسند الامام الهادى ، ص 304)
20. بهتر از نیکى نیکوکار است ، و زیباترین از زیبایى ، گوینده آن است ، و برتر از علم حامل آن است ، و بدتر از بدى ، عامل آن است ، و وحشتناکتر از وحشت ، آورنده آن است .
(مسند الامام الهادى ، ص 304)
21. از کسى که بر او خشم گرفته اى ، صفا و صمیمیت مخواه و از کسى که به وى خیانت کرده اى ، وفا مطلب ، و از کسى که به او بدبین شده اى ، انتظار خیرخواهى نداشته باش ، که دل دیگران براى تو همچون دل تو براى آنهاست .
(مسند الامام الهادى ، ص 305)
22. خشم بر زیر دستان از پستى است .
(مسند الامام الهادى ، ص 304)
23. هر که از خود راضى باشد ، خشمگیران بر او زیاد خواهند بود.
(مسند الامام الهادى ، ص 303)
24. مقدرات چیزهایى را بر تو نمایان مى سازد که به فکرت خطور نکرده است .
(مسند الامام الهادى ، ص 303)
25. نارضایتى پدر و مادر ، کم توانى را به دنبال دارد و آدمى را به ذلت مى کشاند.
(مسند الامام الهادى ، ص 303)
26. مردم در دنیا با اموالشان و در آخرت با اعمالشان هستند.
(مسند الامام الهادى ، ص 304)
27. مسخرگى ، تفریح سفیهان و کار جاهلان است .
(مسند الامام الهادى ، ص 304)
28. وقت جان دادنت نزد خانواده ات را به یاد آر که در آن هنگام طبیبى جلوگیر مرگت و دوستى نفع رسانت نباشد.
(مسند الامام الهادى ، ص 304)
29. جدال ، دوستى قدیمى را تباه مى کند و پیوند محکم را مى گسلد و کمترین چیزى که در آن است کوشش براى غلبه بر دیگرى است که آن هم ریشه علتهاى جدایى است .
( مسند الامام الهادى ، ص 304)
30. حکمت ، اثرى در دلهاى فاسد نمى گذارد.
(مسند الامام الهادى ، ص 304)
31. براى نعمتها همسایه خوبى شوید و با شکرگزارى به افزودن آن امیدوار باشید.
(مسند الامام الهادى ، ص 305)
33. نادان ، اسیر زبان خویش است .
(مسند الامام الهادى ، ص 304)
34. افسوس کوتاهى کارهاى گذشته را با تلاش در آینده جبران کنید.
(مسند الامام الهادى ، ص 304)
